Het voelt een beetje alsof ik vandaag mijn vaders ‘varende leven’ heb weggegeven….
Bij het Maritiem Museum in Rotterdam overhandigde ik drie volle archiefdozen aan twee conservatoren. In de dozen zitten ‘plakboeken’ die mijn vader maakte van al zijn reizen tussen 1946 en 1984.
Foto’s en tekeningen, briefjes die toestemming gaven om aan de wal te gaan, tickets van toeristische uitstapjes in vreemde landen, menukaarten, bemanningslijsten: een bonte maar goed gesorteerde verzameling.
De ordners stonden eerst bij mijn moeder in een kast. Toen hebben we eens een hele middag besteed aan het leeghalen van de mappen om alles in nette, eendere archiefdozen te verpakken, voorzien van keurige stickers met jaartallen. Deze dozen stonden alweer jaren in mijn berging.
En nu ik tijd heb (door mijn pensionering😉) vond ik het nodig alle dozen die daar stonden eens grondig door te nemen. Zowel dozen die bij het leeghalen van het appartement van mijn moeder daar even tijdelijk naar toe gingen als de dozen van mijn vaders reizen.
Een leven aan herinneringen trekt aan mij voorbij. Mooie, fijne en verdrietige momenten!
Twee jaar geleden bracht ik al een verzameling films van mijn vader naar het museum en nu overlegde ik met dezelfde conservator of er wellicht belangstelling zou zijn voor al die reisplakboeken. En dat was het geval!
Ik dacht nog dat zij er ‘ooit’ eens doorheen zouden gaan en al het overbodige zouden willen vernietigen. Maar nee, er fonkelden lichtjes in hun ogen bij het zien van deze verzameling die een varend leven in beeld brengen. Er zal een beschrijving worden gemaakt en het geheel zal worden opgeslagen, beschikbaar voor onderzoek en eventuele toekomstige tentoonstellingen.
Het was een mooi en prettig gesprek en het voelt heel goed dat dit alles bij een organisatie terecht is gekomen, met medewerkers die er iets van begrijpen en er respectvol mee zullen omgaan. Het zinnetje ‘bewaren voor de eeuwigheid’ kwam voorbij, al is ‘eeuwig’ natuurlijk best wel een beetje lang…
Na afloop liep ik een rondje door het winderige Rotterdam. Ik merkte dat het me toch wel emotioneerde. En ik bedacht dat ik nog een aantal zaken en papieren, die nu nog op het stapeltje ‘bewaren’ lagen, aan het museum wil schenken. Niet ‘straks’, maar nu, met een warme hand!