Samen met hulphond Jikke beleefden we vele avonturen. Zoals een dag valpreventietraining, waarbij bleek dat Jikke geen trap durfde te lopen. En deze training was uitgerekend in een lokaal op de eerste verdieping zonder lift. Maar Jikke bleek zich fantastisch te gedragen, alsof ze al haar hele leven (van net 8 maanden) gewend was om mee te gaan bij trainingen.
Andere werkklussen, rolstoeldansen, rollatordansen, demonstraties, bos- en polderwandelingen, het was allemaal even leuk. Ondertussen was ik ook even een nachtje naar Zierikzee om daarna een hele dag in Goes ergocoaches op te leiden.
Langzamerhand werd de zeer heftige en hardnekkige verkoudheid zo storend dat ik een paar activiteiten moest afzeggen om een paar andere noodzakelijke dingen te kunnen blijven doen. En verder zoveel mogelijk rust en wandelingen in de buurt. Want het was wel heerlijk om met een vol hoofd lekker in de buitenlucht te zijn en Jikke wilde wel wandelen! In huis hield ze zich bezig met het verzamelen van sloffen, schoenen en werkdoekjes en de relatie met Jip en Janneke werd steeds beter! Zondag werd ze weer opgehaald en was het stil en leeg in huis.
Maandag en dinsdag waren direct goed gevuld: zelf activiteitenbegeleiders opleidingen in ‘s-Gravenzande en daarna als cursist naar Papendal voor de eerste dag van de cursus Motoriek van de ouder wordende mens.
Ook de rest van de week is de agenda nog aardig gevuld met werkactiviteiten en maandag volgt dag 2 van de ergocoachtraining, dit keer in Middelbrug! En direct daarna weer fysieke belasting in Krommenie… En zo is er geen dag hetzelfde!