Een tweede kans

Het was te stil, te leeg, te saai (en te schoon 🤔😉) zonder hond. En al is Amy nooit te vervangen en missen we haar nog elk uur van de dag, we begonnen al snel rond te kijken naar een hond die een tweede kans verdient.

Zino

Sinds enige tijd ben ik vrijwilliger in de gedragsgroep van Stichting Zino. Deze stichting heeft tot doel om eigenaren, die voor hun hond een betere plek zoeken te koppelen aan adoptanten die bereid zijn om zo’n gouden mandje te bieden. Als er na een zorgvuldig traject een mogelijke match is, worden de eigenaren en adoptanten met elkaar in contact gebracht. Is er een klik, dan volgt een proefplaatsing.

Driemaal = scheepsrecht

We zagen een leuke hond die misschien wel passend was, toen kwam er een andere die misschien nog beter passend zou zijn en tenslotte keken we naar een derde hond. Qua eigenschappen, karakter en omstandigheden leek deze ideaal, maar ja…. die vacht…. Want het was een Franse Waterhond, een Barbet, een oud ras en de voorloper van alle poedels en doodels….
Voor de eerste twee was er een rij van belangstellenden, maar voor deze hond was er niemand….

Noni

We besloten een kans te wagen en de vrijwilliger die deze herplaatsing begeleidt was enthousiast vanwege onze ervaring met gepensioneerde honden, logeerhonden en Amy en uiteraard ook vanwege mijn kennis over hondengedrag.
Noni is door verschillende omstandigheden erg gevoelig geworden voor allerlei prikkels. Haar baasjes konden daar steeds minder goed mee omgaan en zo werden de gevoeligheid en het gedrag versterkt. De woonsituatie naast een BSO, school, sporthal en wijkcentrum maakte het uiteraard ook niet beter: de hele dag geluid van kinderen, fietsen, steps etc.

We reden op 19 oktober 2025 na het uitlopen van de Duin- en Bollen Vierdaagse naar Ede en ontmoetten de eigenaren en Noni in het bos. Daarna praatten we bij hen thuis nog zeker anderhalf uur. We spraken af dat zij donderdag 23 oktober naar Rijnsburg zouden rijden om Noni bij ons te brengen voor een proefplaatsing van twee weken.

Een labrador met Franse krullen

We kregen een prachtig boek mee over het ras: de Barbet. Zelf hadden we natuurlijk al van alles opgezocht. Dit oude ras valt in zelfde rasgroep als een labrador en is ook ooit gefokt om aangeschoten wild uit het water te halen. Het is dus eigenlijk gewoon een labrador, maar dan met Franse krullen😉☺️.

Van de vacht heb ik nog steeds ‘nachtmerries’. Het voordeel is dat er geen losse haren in huis zijn, het nadeel is dat er bergen zand, blaadjes, takjes en wat niet allemaal in blijft hangen en dat deze vacht dus veel onderhoud vraagt. Het is geen labrador, driemaal schudden en schoon…. Maar ja, daar tegenover staan heel veel leuke en mooie eigenschappen van het ras en van deze hond!

Storm Benjamin

De opvolger van storm Amy (!) was storm Benjamin en die trok donderdagmiddag en -avond over het land. Onrustig weer dus, voor mens en dier.
De eigenaren hadden files, kwamen dus wat later, leverden alle spullen af en vertrokken in tranen na een kopje koffie….
In de file onderweg naar huis fotografeerden ze deze voorganger. (Lees het nummerbord!)

Noni was de rest van de middag druk en wild aan het spelen en wandelen buiten was een uitdaging: de wind, de prikkels, de spanning…. Maar… we merkten al gauw dat ze snel leerde, dus we gingen vol goede moed aan de slag!

De eerste dagen

De eerste nachten sliep Noni als een blok. De derde nacht was ze misselijk en spuugde ze tot een uur of twee (en weg was ons extra uurtje slaap vanwege de Wintertijd).
We wandelden over het strand en in de duinen en de tweede dag kon ik haar al loslaten, aan de lange sleeplijn. Geen meeuw was veilig….
Buiten rond het huis trainen we keihard met niet trekken en omgaan met ‘enge’ en ‘onverwachte’ dingen, zoals brommers, mannen met een helm en nog veel meer… Binnen oefenen we met het versterken van alle basiscommando’s en het aanleren van onze huisregels.
Ze speelt vrolijk zelf met allerlei speelgoed, is een clown en kan ook uren heerlijk slapen, zeker na een flinke wandeling.

We maakten op dinsdag al een rondje in een klein tuincentrum samen met Janneke die de foto’s maakte, gevolgd door een kopje koffie in het restaurantje. Dat ging echt boven verwachting goed (mede dankzij ongeveer 3 kg voertjes 😉🤣😂).

Daarna een rondje duinen (eindelijk zonder regen) en enkele ontmoetingen met andere honden verliepen prima. Hier in de buurt en aan de lijn is dat nog wel een flinke uitdaging, vooral als andere hondeneigenaren niet beseffen dat het ook voor hun hond veel fijner is om afstand te houden!

We genieten volop en hebben nog niet echt dingen gevonden, waarom we Noni niet zouden willen houden. Maar goed, we zijn nog geen week onderweg…. En het is een beslissing voor jaren!
Wordt dus vervolgd.