Het was druk, te druk de laatste weken.
Ik had diverse, kleine werkopdrachten en er kwam er onverwacht nog eentje bij: een vraag om in te vallen op dinsdagavond van 17.00-21.30 uur, in de afgelopen week. Verstand en gevoel streden: het kon eigenlijk niet, maar ja, een nieuwe opdrachtgever en een klus die ik erg graag doe… (Training transfers met en zonder hulpmiddelen.) Dus ik zei: “Ja!”.
In het weekend begon de keelpijn, maandag met keeltabletten een hele cursusdag ‘Tillen en dragen’ doorgeworsteld en dinsdag was ik eigenlijk gewoon ziek. Dus tussen afspraken door naar bed. De opdrachtgever zorgde voor dropjes,de leuke cursisten voor de rest: het werd een succes.
Ook woensdag maar weer veel rusten, want donderdag was er een rollatordansworkshop en vrijdag de verhuisdag!
Ondanks snotteren en hoesten is alles goed verlopen, mede door de uitstekende voorbereidingen die mijn moeder allemaal zelf had getroffen.. Mijn moeder woont nu licht, hoog (8e verdieping) en plezierig in een serviceflat in Leiden. We hadden de zorg al direct nodig, want mijn moeder struikelde door een ongelukkige manoeuvre de halve kamer door en wonder boven wonder bleef het bij wat wondjes en blauwe plekken en een kapotte bril!
Vandaag is het tijd om even orde op zaken te stellen, allerlei achterstallige stapels en klusjes af te handelen, afgewisseld met lezen op het balkon.
En voorlopig nog maar even rustig aan, goed herstellen van deze verkoudheid en nog niet te snel de hoeveelheid werk opvoeren… Helaas, want het is zo leuk!