Enkele weken geleden, tijdens een bijeenkomst van Zorgdragers waren er diepgaande gesprekken over ‘kantelpunten’ in een leven. Hoewel ikzelf niet heel actief deelnam aan de gesprekken, was er genoeg om over na te denken.
Net zoals bij iedereen zijn er al heel wat ‘kantelpunten’ in mijn leven geweest. Vaak gaat zo’n moment gepaard met allerlei emoties, zoals verdriet en rouw, woede, spijt of angst en onzekerheid. Maar terugkijkend zie je dat elk kantelpunt ook het begin is van iets nieuws. Nieuwe uitdagingen en activiteiten, andere netwerken en vriendschappen of ruimte voor creativiteit.
Tijdens zo’n kantelperiode is daar niet altijd aandacht voor, maar later zie je het: ‘waar een deur dicht gaat, wordt een raam geopend!’ Met dit vertrouwen nader ik nu een nieuw kantelpunt: pensioen…
In de afgelopen periode – waarin ik bezig was met de voorbereidingen voor het overdragen van taken en het nadenken over ‘wat daarna’ – passeerden er allerlei emoties. Maar er kwam ook al ruimte in mijn hoofd, want de agenda hoeft niet meer helemaal vol en een aantal zaken ligt niet meer in mijn hand.
Dat leidt tot nieuwe gedachtes, ideeën, inspiraties en plannen. Het is wel een heel dubbel gevoel om te weten dat het werken, het onderdeel zijn van een heel systeem, straks ophoudt!
Een ZZPer heeft een aantal voortdurende zorgen. Is mijn agenda vol genoeg? Hoe kom ik aan nieuwe opdrachten? Hoe overleef in een lock down? Is mijn tarief te hoog of te laag? Moet ik toch een baan zoeken? Ben ik wel goed genoeg voor deze opdracht? Die zorgen heb ik (bijna) niet meer… En de stroperigheid in besluitvorming en bureaucratie bij grote (zorg)organisaties gaan mij steeds meer tegenstaan en die zal ik ook echt niet missen!
Wat ik wel ga missen is de ‘kick’ van leuke trainingen, succesvolle consulten en de mooie gesprekken met allerlei medewerkers, klanten en collega’s. Maar er komt van alles voor in de plaats: meer tijd om te wandelen, te schrijven, te lezen, te reizen, om vrijwilligerswerk te doen. Waarschijnlijk kom ik straks tijd te kort. 😉.
Bij leven en welzijn kijk ik dan over een aantal jaren terug en ik ben nieuwgierig wat ik dan over dit kantelpunt kan zeggen…
