Na een weekje vakantie begint weer een gewone werkweek. Nou ja, gewoon….
Ten eerste zijn er natuurlijk de vrije dagen in deze periode en daarnaast zijn de meeste geplande werkafspraken nauwelijks ‘gewoon’ te noemen…
Ik mag nog ‘optreden’ voor zo’n 15 groepen en een aantal trainingen zal in het teken staan van inwerken van een opvolger.
Er zijn afspraken gepland voor overdragen en afronden.
Dan staan er tussen nu en half juli diverse (afscheid)lunches gepland, met opdrachtgevers, collega’s en contactpersonen.
Tussendoor wandelafspraken met verschillende groepjes ter nagedachtenis aan Erna Aarsen en een afspraak om met twee studiegenoten het graf te bezoeken van het vierde lid van ons oefenclubje tijdens de opleiding fysiotherapie.
In mijn achterhoofd is er dus voortdurend sprake van ‘laatste keren’, ‘afscheid nemen’ en ‘loslaten’. Ik droom er zelfs van.
Gelukkig heb ik al eerder nagedacht over de periode die in het najaar volgt: nieuwe mogelijkheden, andere netwerken, lange afstandswandelingen, eindelijk de musea in de omgeving bezoeken en eens tijd nemen om stukje bij beetje allerlei opgeslagen spullen te sorteren en te verspreiden over goede doelen, belangstellenden of de vuilstort.
Vervelen zal ik me niet, maar het zal wel heel anders zijn….