De dagen vliegen zomaar voorbij. Zo langzamerhand wordt het leven weer normaal, al moet ‘oma’ af en toe even rusten, als zij weer eens teveel tegelijkertijd of achterelkaar wilde doen…
Over een week of twee zal de ‘arbeidsongeschiktheid’ geleidelijk worden afgebouwd. Om dan ook werk te hebben, besteed ik veel tijd aan het onderhouden van contacten met opdrachtgevers en het maken van afspraken over mogelijke ‘klussen’ in de komende maanden. En dat is erg leuk!
Ik realiseer me dat ik tot nu toe heel veel geluk heb gehad, omdat het allemaal voorspoedig en zonder complicaties is verlopen. En ook omdat ik zoveel steun heb ondervonden, van dichtbij en veraf. Vanuit dat oogpunt en met de lente in aantocht kan ik niet anders doen, dan positief naar de toekomst kijken!