Donkere dagen, herfststormen, veel regen… echt weer om heel vrolijk van te worden.
In de zomer besloot ik afstand en afscheid te nemen van twee besturen en een aantal taken en ik gaf aan geen ‘afscheidsfeest’ te willen nemen. Dit werd letterlijk opgevat, maar had uiteindelijk veel voeten in de aarde…
Nu moet ik gedwongen afscheid nemen van een grote opdrachtgever, de definitieve mededeling kwam een week geleden. Ook hier zei ik: “Ik hoef geen afscheid.” Maar, dat werd niet geaccepteerd:. “Je moet iets netjes afsluiten, met welke gevoelens je dat ook doet en… je moet anderen de kans geven afscheid van jou te nemen!!!”. Dat was een goede les, een duidelijke mededeling en nu is er een afscheidslunch gepland, waar ik eigenlijk stiekem erg naar uit kijk!!!
Maar afscheid nemen is en blijft lastig, van deze organisatie met al die collega’s waar ik zo fijn mee heb gewerkt, maar ook.. van al die zaken die met dat andere afscheid te maken hebben. Wat kan het leven hard zijn. Sommige vrienden blijken ineens toch geen vrienden te zijn, of zij laten zich wel erg makkelijk beinvloeden door iemand die de vuile was buiten hangt… (En negatieve praatjes verspreiden zich heel erg snel en kunnen personen, niet alleen de hoofdpersoon, heel erg beschadigen.) Anderen blijken ineens heel waardevol te zijn, en je met engelen geduld door diepe dalen heen te slepen.
Hoe dan ook, 2009 is een zeer leerzaam jaar en we hebben nog een hele maand voor de boeg…