Vandaag was het dan alweer tijd voor de allerlaatste bestraling. Om 9.10 was ik aan de beurt, maar toen ik binnenkwam mocht ik direct doorlopen, dus voor 9.15 uur was ik alweer klaar.
De bestraling werkt nog een week of twee door. Ik moet mijn huid – die op sommige stukken veranderd is in een maanlandschap vol met soms heftig jeukende bultjes – voorlopig nog met de nodige voorzichtigheid behandelen. Maar als dat alles is…
We hebben deze laatste keer bij mijn moeder gevierd met eigen gebakken appeltaart.
Er is in 2,5 maand heel wat over ons heen gekomen:
Even samengevat:
- Op 7 december 2009 ging ik voor een 2 jaarlijkse mammografie naar het ziekenhuis, er werd een echo gemaakt en een punctie uitgevoerd.
- Op 14 december volgde de uitslag: een kleine, maar kwaadaardige tumor in de rechterborst.
- Op 31 december volgde een borstsparende operatie.
- Op 11 januari volgde de uitslag: een micrometastase in één van de drie verwijderde klieren, dus… ‘okseltoilet’ (verwijderen van alle okselklieren) op 29 januari.
- Op 18 januari werd na divers overleg besloten af te zien van die operatie en uitsluitend te bestralen.
- Op 21 januari een eerste afspraak op de afdeling radiotherapie van de polikliniek van het VU Medisch Centrum.
- Op 28 januari de eerste bestraling.
- Op 17 februari de laatste bestraling.
Er staan nog wat controle afspraken, maar verder moet ik het nu helemaal zelf doen. Het is allemaal niet leuk en niet eenvoudig, maar toch is het niet tegengevallen. Af en toe een paar mopper- en huiluurtjes, maar gelukkig waren die in de minderheid.
De medewerkers van Ziekenhuis Amstelland waren gelukkig bereid om de geplande 2e operatie af te zeggen en mee te werken aan een behandeling met uitgebreide bestraling. En ik bewonder de medewerkers van de afdeling Radiotherapie van het VU Medisch Centrum: correct, vriendelijk, accuraat!
En elk kaartje, elk mailtje, elke brief, elk bezoekje, elk telefoontje heeft er toe bijgedragen dat het allemaal zo is verlopen. Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor al die attente vormen van medeleven!
En uiteraard bedank ik een aantal dierbaren en naasten voor hun dagelijkse ondersteuning in velerlei vorm en het accepteren van mijn minder gezellige buien!
Op naar een nieuwe fase: verder herstel en het hervatten van alle ‘normale’ activiteiten!