Het woord dia’s roept direct associaties met ‘verleden’ en ‘ouderwets’ op.
Vroeger en nu
Toen
Hoe anders was het toen: een filmrolletje kopen, de 36 opname-onderwerpen met zorg kiezen, het filmpje inleveren en dan na enkele dagen het resultaat ophalen. Waren ze allemaal gelukt? Was er iets moois bij?
Dan de voorstellingen: kamer verduisteren, laken of scherm ophangen, de diaprojector optuigen op de keukentrap of op een echte projectortafel, met een verlengsnoer door de kamer, de stoelen klaarzetten, de toeschouwers uitnodigen, licht uit… Daarna hopen dat er niet teveel dia’s overdwars, ondersteboven of achterstevoren in het rekje zaten! Voor de toeschouwers was het te hopen dat het bij één of twee rekjes dia’s bleef.
En nu?
We maken talloze foto’s en delen die ‘real time’ via social media. We letten niet op compositie, sluitertijd of belichting, want we kunnen alles naderhand bijwerken. Wat niet goed is verdwijnt in de virtuele prullenbak of blijft eeuwig ergens in de cloud staan.
Dia-avonden bestaan niet meer, want we hebben alles al gedeeld. En anders doen we het via een app op de smart-TV of via een PowerPointpresentatie….
Een ver verleden komt tot leven
Toen ik acht dozen dia’s (=8×72 stuks😉) ging uitzoeken die uit de opgeslagen erfenis van mijn ouders kwamen, rakelde ik een heel ver verleden op. De eerste dia’s waren in 1961 gemaakt!
Het waren voor de helft dia’s van de reizen op zee en de andere helft was van huiselijke taferelen, vakanties en familiebijeenkomsten.
Een kinderverjaardag, buurkinderen, de kleuterschool, een vakantie in een huisje in Brabant, opa en oma, een nieuwe auto of een bezoekje aan de Euromast. De strenge winter van 1963 met een bevroren zee of samen met mijn nichtje in de zandbak.
Glimlach
De meeste dia’s veroorzaakten een glimlach en soms kon ik bijna de situatie opnieuw voelen en ervaren, terwijl ik er nauwelijks actieve herinneringen aan had.
Ontroerend
Ontroerend waren de foto’s van mijn vader en mij, bijvoorbeeld op een schip. Wat waren mijn ouders zorgzaam voor hun overgebleven dochtertje en wat heb ik veel leuke, bijzondere en interessante dingen meegemaakt!
De teksten die mijn vader met zijn priegelhandschrift op de dia’s krabbelde waren soms humoristisch, soms gewoon informatief en soms onleesbaar of onbegrijpelijk…
(1963)
Jong geleerd…
Zo kwam ik van alles tegen en kwam ik ook tot de ontdekking dat ik al heel jong aan het schrijven was. Of ik toen – op 4-jarige leeftijd – al iets zinnigs op papier zette?
