Vandaag nam ik afscheid van de laatste collega (bij de Grote Handelsvaart) van mijn vader: Hans Hennevanger. Daarmee komt een tijdperk ten einde.
Hans Hennevanger en mijn vader maakten vele reizen samen en waardeerden elkaar als collega’s.
Hun vrouwen zochten elkaar op als de mannen op zee waren en ook als ze wel thuis waren was er regelmatig contact. Wij woonden in Vlaardingen, de familie Hennevanger in Schiedam en ik speelde met de zoon en twee dochters.
Ook na hun zeevarende carrière (tot aan hun pensioen!) hielden de echtparen contact.
Mijn vader was de eerste die wegviel (1992).
Toen mijn moeder 90 jaar werd (2016), kwam Juliette, de jongste dochter, met haar ouders naar Schouwenhove om dit feest mee te vieren.
Zeven personen op de foto zijn ondertussen overleden.
In 2017 bezocht ik samen met mijn moeder Jet Hennevanger, toen zij heel ziek was en later gingen we samen afscheid nemen in het rouwcentrum.
Via diverse kanalen hielden wij, de kinderen, nog een beetje contact.
Maandag appte Jolien dat haar vader die nacht was overleden. Dat gebeurde rustig na een heftige griep die het laatste beetje weerstand en wilskracht had weggenomen.
Vandaag was ik weer in hetzelfde rouwcentrum als in 2017.
Ik werd getroffen door de pet die bij Hans in de kist lag, de foto van zijn vrouw naast de kist en zijn Amerikaanse onderscheiding vanwege jarenlange weerkundige waarnemingen. Ook mijn vader was altijd met het weer bezig, zowel in zijn werkzame leven als daarna.
Jan (sprekend zijn vader, behalve zijn stem!), Jolien, Juliette en ik haalden wat herinneringen op: aan onze verschillende ontmoetingen en aan de scheepvaart en het aparte bestaan van zeemansvrouwen, in een tijd dat voor veel officiële zaken toch nog echt de handtekening van ‘de heer des huizes’ vereist was.
Onze moeders moesten het toch allemaal maar doen, als die mannen weer veel maanden afwezig waren en je nooit precies wist wanneer ze weer thuis zouden komen!!!
Vandaag – op Internationale Vrouwendag – is dat wel een mooie gedachte: zij waren in een aantal zaken hun tijd vooruit!
Ik ben blij dat ik deze rit naar Schiedam heb ondernomen.