Ik voel me een rijk mens.
Op 23 juli 2023 bereik ik de leeftijd waarop ik recht heb op een AOW-uitkering. Dat is natuurlijk een mooie voorziening. Maar dat ik – met veel plezier en in goede gezondheid – heb kunnen doorwerken tot aan die dag stemt mij dankbaar en tevreden.
Een carrière
Als fysiotherapeut werkte ik vanaf 1978 in de Daniel den Hoedkliniek in Rotterdam, in een praktijk in Noorwegen, een praktijk in Amsterdam-Buitenveldert, een verzorgingshuis en een verpleeghuis. Daarna maakte ik de stap naar een bestaan als ZZPer en werkte ik als bedrijfsfysiotherapeut voor veel verschillende opdrachtgevers in het land: een bank, een aannemer, onderwijsinstellingen, een bloembollenkeuringsdienst, een bedrijf op Schiphol en voor diverse trainingbureaus…. een rijke sortering!
Maar de meeste uren waren toch in en voor zorginstellingen, zowel voor ondersteunende diensten, huishouding, thuiszorg als intramurale zorg.
Tussendoor reisde ik ook nog bijna 30 jaar door het land en over de wereld voor het rolstoel- en rollatordansen: demonstraties en gastlessen geven, instructeurs opleiden en voor classificatie (het beoordelen van mensen met beperkingen om eerlijke wedstrijdklassen samen te stellen, zie IPC).
Niet altijd rozengeur…
Natuurlijk waren er ook minder goede ervaringen zoals een ontslag in proeftijd, een jarenlang werkverband dat eindigde met een conflict en een reorganisatie waarbij externe partijen werden vervangen door interne medewerkers. (Grappig detail: degene die mij toen opvolgde, is nu – tot ons beider plezier- één van mijn opvolgers bij mijn grootste opdrachtgever!)
De tegenslagen brachten – achteraf gezien – altijd weer nieuwe kansen en mogelijkheden. Zo werden tegenslagen ‘kantelpunten’.
Zoveel verschillende activiteiten
- Reeksen trainingen over fysieke belasting, hulpmiddelen en benadering. ergocoaches opleiden en bijscholen.
- Enorme aantallen bureaustoelen helpen instellen en daarbij rondkruipen over de vloer onder het bureau om draden te ontwarren zodat de muis of het toetsenbord weer konden worden verplaatst.
- Trainer bij het RSI-preventiecentrum van ABNAmro.
- Met VisieK drie jaar lang langs Fokus-Wonen projecten om medewerkers te trainen.
- Gastlessen op ROC’s: o.a. bij het Hout- en meubileringscollege en ROC van Amsterdam MBO College West.
- Mee naar bouwprojecten van een aannemer (incl. rondlopen op steigers en daken) en meewerken aan veiligheidsplannen bij een grote renovatie.
- Samen met Safe4Work Amsterdam inwerken in het systeem van de bagagekarretjes op Schiphol en dan de ‘stoere mannen’ instrueren.
- Op huisbezoek voor thuiswerkplekken in België en in mijn geboorteplaats Vlaardingen.
- Rondleidingen met medewerkers van de technische dienst in kelders, kruipruimtes en op zolders op diverse zorglokaties.
- Workshops ergonomisch werken in o.a. Sint Anna Parochie en Appingedam.
- Een letterlijk ‘kijkje in de keuken’ bij diverse zorglokaties.
- Gastlessen voor Fietsmaatjes en Sailability, interactieve workshops bij Beter thuis met Dementie.
- Advisering over arbo-beleid bij de Voedselbank Katwijk.
Kortom: teveel om op te noemen.
Het was een prachtige tijd!
Afscheid nemen
De laatste maanden en weken waren een tijd van overdragen en afronden, van ‘laatste keren’, kaarten, cadeaus, mooie woorden, verrassingen… Ook een tijd met veel verschillende emoties: blij dat het ‘moeten’ er straks af is, maar ook verdriet om het afscheid nemen van geweldige mensen, interessante opdrachtgevers en fantastisch mooi werk! Opruimen, doorgeven, sleutels inleveren, loslaten….
