Lessen in flexibiliteit…
Al een jaar lang wisten we op welke dag we zouden overvaren van Eemshaven naar Kristiansand en wanneer we – na 9 weken in Noorwegen – weer zouden terugvaren.
Eerst veranderden de vertrek- en aankomsttijden en ook de haven enkele keren. Dat maakte voor onze planning niet echt veel uit, maar achteraf gezien waren dit voortekenen!
Voor vertrek
Twee dagen voor vertrek ‘overleed’ de wasmachine en hadden we een waterballet. Dankzij de 24-uurs economie hadden we snel een nieuwe, zodat de laatste wasjes konden worden gedraaid en er bij terugkomst ook weer gewassen zou kunnen worden.
Storm Hans
Tijdens onze ‘werkvakantie’ op Tubbehaugen Camping hadden we in de eerste week al zoveel regen en de voorspellingen waren zo slecht, dat we de camper vanuit een grote plas moesten verzetten naar een iets droger deel en laarzen werden noodzakelijk. En toen kwam Storm Hans. In het binnenland was de wind niet het ergste, maar de regen leidde tot veel overlast en het plaatsje Gol lag midden in het gebied met ‘Code Rood’.
Op de hooggelegen camping leidde dit alleen tot enorme plassen, maar al dat water stroomde ook naar de dalen. In het plaatsje Gol zelf en de naaste omgeving was veel schade aan wegen, huizen en laaggelegen campings.
Vanuit de dalen moest al dat water ook nog een uitweg vinden naar zee, zodat Code Rood en Oranje – met wegafsluitingen en evacuaties – zich gedurende ruim een week verplaatsten naar de omgeving Drammen en Oslo. (Lees ook: Code Rood)
Ezels
Na afsluiting van het werkzame leven was het hard werken op Tubbehaugen Camping. Daar werden de dagindeling en het tempo bepaald door de gasten en de ezels. Wilde je net de doucheruimte schoonmaken als een gast kwam douchen? Dan paste je de volgorde aan.
Was er een ezelwandeling gepland, dan schoven de de schoonmaakwerkzaamheden even op.
Wilde een ezel niet lopen? Of slechts heel langzaam? Dan pasten we ons tempo aan.
Dat waren leerzame ervaringen en het was tegelijkertijd superleuk: de hele dag (fysiek) in touw, de hele dag buiten, veel plezier en gezelligheid, mooie interactie met gasten en ezels en slapen als een blok! (Lees ook: Ezels)
Failliet
We waren een paar dagen weg van Tubbehaugen Camping toen er een sms’je kwam: Holland Norway Lines had uitstel van betaling aangevraagd en was per direct gestopt met varen. Even hadden we nog hoop op een snelle overname zodat onze terugreis, een maand later, zou kunnen doorgaan. Maar enkele dagen later stond op de website dat het faillissement was uitgesproken. (Gek genoeg ontvingen we nooit een persoonlijk bericht waarin de terugtocht werd geannuleerd.)
Dit alles betekende dat we niet konden terugvaren, ons geld kwijt waren en terug moesten rijden door Zweden, Denemarken en Duitsland, precies datgene wat we met de overtochten wilden voorkomen. Even de plannen aanpassen dus en ons instellen op vele kilometers rijden.
Maar na de eerste schrik en ergernis realiseerden we ons ook dat dit veel erger is voor de medewerkers en bemanningsleden die hun baan kwijt zijn. En wij hadden nog alle tijd en geen zorgen over een huurcamper die op tijd ingeleverd moest worden of een werkgever die ons verwachtte.
Slecht weer
Het leek alsof het slechte weer met ons meereisde. Regen, regen, regen, we werden er moedeloos van. En de laaghangende bewolking en donkere luchten haalden alle kleur uit het anders zo fascinerende landschap, mooie vergezichten over fjorden en bergen werden door regen en wolken aan het zicht onttrokken.
Elke dag raadpleegden we verschillende apps om te zien waar we misschien een keer een beetje meer zon konden vinden.
Uiteindelijk besloten we – i.p.v. verder naar het noorden – richting Zweden te gaan. Eigenlijk wilden we daar twee dagen op een camping blijven, maar na opnieuw bestuderen van alle apps besloten we een flink stuk zuidwaarts te rijden.
En inderdaad, na uren rijden kwamen we eindelijk onder het wolkenpakket vandaan en ’s avonds zaten we in de stralende zon en onder een strakblauwe hemel bij de camper. De volgende dag konden we zelfs in het zonnetje fietsen….
Daarna hebben we nog wel wat regen gehad, maar het mooie weer had nu de overhand.
Muggen
Op een leuke camping wilden we twee dagen blijven, maar de beheerder raadde ons – terecht – aan om maar één dag te boeken. De muggenplaag was de ergste in 25 jaar en het was echt vreselijk! Dan maar weer verder.
Blije 80ers
Nu we toch door Denemarken zouden rijden besloten we onze Deense rolstoel- en rollatordanscollega’s Jette en Svend Panse en Jette Eisvang (allemaal rond de 80) te bezoeken. Dat was een schot in de roos. Op een warme zondag koffie in de tuin, een rondrit door de omgeving en een maaltijd op een terrasje en uiteraard heel veel herinneringen ophalen. Dit was een cadeautje, wat we niet hadden gehad als we hadden kunnen terugvaren!
Storm en vliegjes
Vanuit Denemarken was de overtocht Rødby-Puttgarden een goede optie en een mooie gelegenheid om het eiland Fehmarn eens te bezoeken. Daar werden we overvallen door een ‘onweersvliegjesplaag’ en onze fietstocht werd kort omdat het zo verschrikkelijk hard stormde. We hadden het (zeer toeristische) Fehmarn dus snel ‘gezien’.
Eind goed-al goed
We verbleven – na een lange autorit – nog een aantal dagen met prima weer in de buurt van de Lüneburgerheide en na opnieuw een lange rit acclimatiseerden we twee dagen op De Dasselaar in Zeewolde in prachtig nazomerweer! We hadden niet echt veel zin om naar huis te gaan, want we hadden het nog steeds naar onze zin in de kleine buscamper, waar op slechts 10 vierkante meter huiskamer, slaapkamer, keuken en (vracht) auto zijn gecombineerd!
Zo kwam een einde aan een reis die heel anders verliep dan we vooraf hadden bedacht en waar we regelmatig diep moesten gaan om flexibel te zijn en optimistisch te blijven! Maar dat is wonderwel gelukt! Dat kwam ook omdat wij ons steeds realiseerden dat wij de mogelijkheden hebben om zo’n reis te maken. Dus mopperen en klagen zou buitengewoon ondankbaar en onterecht zijn!