Toen ik als kleutertje in Den Briel meeging met opa Vlaspolder naar het tabakswinkeltje van mevrouw Cor Blind was ik altijd onder de indruk van de reclameplaat van Van Rossem’s Troost.
Twee jaar geleden fietsen we langs een camping met die naam en later kocht ik voor tante Jo (de zus van mijn moeder) op internet een kleine ‘blikken’ uitgave van de poster. Tante Jo was daar heel blij mee en ik had het er gisteren nog over.
Vandaag fietsten we een rondje en we kwamen toevallig weer langs die camping. We dronken er koffie op het terras. Binnen hingen de oude reclameborden. Bij het afrekenen vertelde ik dat ik mij dat bord herinnerde. Toen werd mij het volgende verhaal verteld.
De familie van Rossum (met een u), had een oliehandel. Maar in de tijd dat Nederland ‘aan het gas’ ging, waren de vooruitzichten somber en startten ze ‘als troost’ een camping en noemde die naar de tabak Van Rossem’s Troost, maar dan met een ‘u’.
Ondertussen beheren de zoon en schoondochter (die dit vertelde) de camping al jaren. Kleurstelling (veel geel) en de oude reclame-borden verwijzen nog naar de tabak.
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit wilde zelfs nog een keer een berisping of boete geven omdat ze reclame maakten voor tabak…. De soort tabak schijnt nog steeds te bestaan, maar ze hebben maar gezegd dat dit niet zo was en vrijwel niemand kent de naam nog.
Wel heel toevallig dat we daar een dag na het overlijden van tante Jo langs fietsen…
Ze is dik 94,5 jaar oud geworden. Ik zal onze gesprekjes over ‘vroeger’ beslist missen, want nu is er niemand meer die weet hoe het was in mijn kindertijd.
Gelukkig was ons laatste gesprekje nog in de week vóór haar overlijden toen ik haar vertelde over mijn dagje Rotterdam.