Herinneringen aan Kerstmis rond 1962…
In mijn herinnering logeerden we in die jaren ‘altijd’ bij tante Jo en haar gezin in Dieren.
Op eerste Kerstdag kwamen opa en oma met openbaar vervoer vanuit Den Briel ook die kant op: wat een onderneming! Zij waren toen rond de 70 jaar oud en het moet een ‘wereldreis’ geweest zijn…
Ik denk dat we werden uitgenodigd om er voor te zorgen dat we niet met Kerstmis thuis waren, nadat mijn zus in 1961 kort na Nieuwjaar was overleden. De laatste jaren realiseer ik me pas goed wat een drama dat voor mijn ouders, mijn opa en oma en verdere familie geweest moet zijn.
Oma bracht voor ons – mijn één jaar oudere neef, mijn twee jaar jongere nichtje en mij – drie eendere kaarsjes mee, in de vorm van een Kerstman, een sneeuwpop of iets dergelijks.
Als het donker begon te worden mochten we die kaarsjes eindelijk aansteken. Mijn neef was vaak aan het ‘klieren’ met de vlam en het zacht wordende kaarsvet. Mijn nichtje en ik vonden het eigenlijk zonde om de kaarsjes te branden! Vooral omdat het zo zielig was, als het gezicht van de kerstman begon te vervormen en uiteindelijk onherkenbaar werd in een plas met gesmolten kaarsvet….
We aten op deze dagen – wederom in mijn herinnering – ‘altijd’ boerenkool met rookworst. De herinneringen zullen vast door elkaar lopen en ingekleurd zijn door het verstrijken der jaren, maar ze zijn mooi en dierbaar!
