Op 3 december 2024 werd een Zorgdragersdag gepland en al in een voeg stadium bood ik aan daar ‘iets’ te doen. Op diezelfde datum plande Alyda Griffioen haar afscheid van het leven, omdat haar lichaam nu echt niet meer verder kon…. Dat zou dus een bijzondere dag worden…
Afscheid
Op 18 november reed ik voor de laatste keer naar Velserbroek voor een mooi laatste uurtje samen met Alyda. De weken erna hielden we nog tot bijna de laatste dag intensief app-contact. Dat was heel waardevol in het proces van afscheid nemen.
Voorbereiden
Ondertussen bereidde ik me voor op de workshop Met zachte hand: mijn publiek zou op die dag weer heel anders zijn dan alle groepen in het verleden en ik wilde er iets moois en passend van maken. Ik deelde zelfs de inhoud nog met Alyda en ik bracht haar ook op de hoogte van mijn voornemen om aan het begin van de dag een tekst ter ere van haar voor te lezen.
Wandelend op het strand was ik dus bezig met het in mijn hoofd ontwikkelen en repeteren van de workshop en tegelijkertijd probeerde ik het naderende afscheid een plekje te geven.
Zorgdragersdag
Deelnemers van Zorgdragers, Vrienden van Zorgdragers en de takken Voluit leven met dementie en Voluit Leven met Rouw en verlies kwamen bij elkaar in Utrecht voor een gezamenlijk programma. Bij de opening las ik, zoals ik me had voorgenomen, de tekst voor en er blonk bij meerdere aanwezigen een traantje…
Maar op dat moment kon ik ook loslaten! Omgeven door warme reacties, knuffels, blikken en af en toe een vraagje over hoe het ging, lukte het me om volop van de dag te genieten en actief mee te doen, hoewel ik natuurlijk regelmatig even met mijn gedachten afdwaalde.
De ochtend werd besteed aan het in kleinere groepen bespreken van ingebrachte vraagstukken. Ik koos daarna voor een rustige lunchwandeling i.p.v. nog meer praten. De middag begon met met een workshop over rouw en verlies. Deze bestond uit een prachtige, maar nog niet geheel voltooide animatiefilm, schrijfoefeningen en een blik op een kaart van een rouwlandschap
Voor mij kwamen er twee woorden naar boven: loslaten en hoopgevend. Loslaten geeft nieuwe ruimte en maakt lichter en – zoals ook uit de film naar voren kwam – een rouwperiode is een proces waar je moediger en sterker uit tevoorschijn kunt komen…
Energie
En toen was ik aan de beurt.
Zoals altijd vond ik het spannend, maar toen ik er eenmaal stond en het woord kreeg gingen de sluizen open. Nee, het waren geen tranen die stroomden, maar energie! Het oude, heerlijke gevoel van aan de slag gaan met een groep kwam weer boven!
Na al het stilzitten en de soms zware gesprekken gingen we eerst eens lekker bewegen, daarna volgde een inleiding over persoonlijke zones, contact maken, begroeten en aanraken en daarna ging iedereen enthousiast en serieus in twee- en drietallen aan de slag. Door alle beweging, het praten en lachen werd het een mooie luchtige afsluiting van de dag.
Blij
Er kwamen mooie reacties op de workshop en op de hele dag. Ik was uitgeteld, maar voelde me niet somber en verdrietig, maar licht en blij…
En daarmee was de cirkel weer rond, want als er iemand heeft laten zien dat je ondanks alles elke dag weer blij kunt zijn dat je (nog) leeft en kunt genieten van de mooie momenten, dan was het Alyda wel.
