Het ‘klavertje vier’ van Usianne, Els en Nelleke en ikzelf is niet meer compleet, sinds Nelleke op16 maart van dit jaar overleed. Tijdens onze opleiding tot fysiotherapeut (1974-1978) vormden wij vieren de kern van een ‘oefengroepje en na de opleiding hielden we contact. Usianne en ik bleven hartsvriendinnen net als Els en Nelleke en met een onregelmatige tussenpozen hadden we ook uitjes met ons vieren.
Nelleke, de meest energieke van ons viertjes – ging een lange moeizame weg met goede en slechte periodes. Ging het weer iets beter dan was sprankelende Nelleke er weer (bijna) helemaal. Maar uiteindelijk was het op en overleed ze, 65 jaar oud.
O.a. hierover schreef ik het onderstaande blog.
Dinsdag 4 juli 2023 ontmoetten Els, Usianne en ik elkaar op het terras van een restaurant in Nootdorp. (Binnen was er teveel herrie voor onze oude oren en zou bijpraten vrijwel onmogelijk zijn geweest!)
Na een gezellige en lekkere lunch en het bekijken van oude foto’s
reden we naar de begraafplaats, een paar kilometer verderop.
We plaatsten een plant en bloemen op het graf.
Usianne had dahlia’s gekocht voor Nelleke, voor Wim en voor ons!
Els las een gedicht voor en we zaten een tijdje op een bankje, pratend over Nelleke en oven ‘vroeger’.
Daarna hadden we fijne en gezellige uurtjes bij Wim, de man van Nelleke.
Het was een mooie, waardevolle dag! Het ‘klavertje vier’ is niet meer compleet, maar door alle verhalen was Nelleke er toch bij aanwezig!
