Proost op het leven: dat zeiden we toen we op 25 februari 2021 ’s avonds bij mijn moeder waren.
Avondklok, Corona-kapsels, overtreding van de beperkingen van bezoek… het waren verwarrende tijden. Maar we namen met glaasjes advocaat (zowel op donderdagavond als op vrijdagmorgen!) op een waardevolle manier afscheid. Ook Amy was daarbij betrokken!
Vandaag is het alweer drie jaar geleden dat we ons vieren (de uitvaartbegeleider, een medewerker voor de techniek en wij) in het crematorium zaten. Via een onlineverbinding keek een kleine groep familieleden en vrienden mee.
De afgelopen weken en dagen – gevuld met alle herinneringen aan drie jaar terug – bekeek ik de tekst en diapresentatie nog eens een keer. En omdat het (al zeg ik het zelf) zo’n mooie terugblik is op mijn moeders leven besloot ik het toch maar hier te delen, als een eerbetoon.
Het gemis is en blijft groot…
Lees hier de tekst zoals deze is uitgesproken.
Blog Sandra Tom-Zijlstra (begeleider uitvaart) met de titel ‘Een cadeautje‘.
(Deze column staat ook in haar boekje Verhalen van een uitvaartverzorger dat in 2023 verscheen.)